Σύσσωμη η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ), καταψήφισαν στη συνεδρίαση που έγινε την περασμένη Παρασκευή, την πρόταση των εκπροσώπων της ΔΑΣ, της παράταξης που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ, για συμμετοχή στο πανελλαδικό συλλαλητήριο, την 1η Νοέμβρη στην Αθήνα. Οι λόγοι που επικαλέστηκαν ήταν ότι «το συλλαλητήριο είναι κομματικό»και ότι «αφού εσείς δεν έρχεστε ποτέ μαζί μας, δε θα έρθουμε ούτε εμείς μαζί σας». Ανάλογη στάση κράτησαν οι δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού συνδικαλισμού σε πολλές ακόμα οργανώσεις, αναμασώντας τα ίδια πάνω - κάτω επιχειρήματα. Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις, όπως στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία και στην Ομοσπονδία Διοικητικών Υπαλλήλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολεμική ενάντια στο συλλαλητήριο, χωρίς να καταφέρουν να ματαιώσουν τις αποφάσεις συμμετοχής.
Η στάση αυτή των άλλων παρατάξεων και ιδιαίτερα των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους εργαζόμενους. Προσπαθούν να μπερδέψουν και να καθηλώσουν τους εργαζόμενους, χαρακτηρίζοντας «κομματική» μια πανελλαδική κινητοποίηση, την οποία συνδιοργανώνουν με αποφάσεις τους σχεδόν 600 μέχρι τώρα συνδικαλιστικές οργανώσεις, που εκπροσωπούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις. Αυτοί, που τάχα καταγγέλλουν τον κομματισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα, «εκδίδουν» πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων για τους χιλιάδες εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νεολαίους και γυναίκες που ετοιμάζουν τη μετάβασή τους στην Αθήνα, προκειμένου να διαδηλώσουν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες εργαζόμενων και άνεργων.
Αυτοί που κόπτονται τάχα για την ενότητα στο κίνημα, επιβεβαιώνουν ότι τη θέλουν μόνο στο βαθμό που υπηρετεί τις στρατηγικές τους στοχεύσεις: Τη συνδιαλλαγή με την εργοδοσία στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου», τη διαμόρφωση αιτημάτων στα όρια των αντοχών της οικονομίας και την αλλαγή διαχειριστή στην καρέκλα στης διακυβέρνησης. Να, γιατί οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον και τη δύναμη να τους παραμερίσουν. Η στάση τους απέναντι στο πανελλαδικό συλλαλητήριο αποτελεί ένα επιπλέον κριτήριο γι' αυτό.
