(ΠΑΜE)-(Σύλλογος Προοδευτικών Γυναικών)
(Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ)-(ΠΑΜΕ υγείας πρόνοιας [παράρτημα])
(ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών γρ.Β.Αττικής)-(Συνδικάτο ΟΤΑ [παράρτημα])
(Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών)-(Π.Α.Σ.ΕΒΕ)
(Σύνδεσμος Συνταξιούχων Δ.Υ. Αθήνας [επιτροπή Β.Π.])

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Συνεχίζουμε


Η προχτεσινή απεργία ήταν μια σκληρή μάχη. Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, νέων, αυτοαπασχολουμένων, γυναικών, συνταξιούχων, φτωχών αγροτών στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ δίνει το στίγμα. Συσπειρώθηκαν δυνάμεις που έδωσαν τη μάχη το τελευταίο δίμηνο, που συμμετείχαν και συνδιοργάνωσαν το πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη.
Η προσπάθεια που κατέβαλαν οι ταξικές δυνάμεις αναμετρήθηκε με πολλές δυσκολίες και εμπόδια. Αναμετρήθηκε με το γεγονός ότι ακόμα, σε μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, δεν έχει συνειδητοποιηθεί ότι τον πραγματικό τους αντίπαλο τον συναντούν καθημερινά στους χώρους δουλειάς τους, είναι η εργοδοσία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο. Οτι για δικό τους λογαριασμό κυβερνήσεις, κόμματα, η ΕΕ παίρνουν αντιλαϊκές αποφάσεις, μέτρα που τους τσακίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Οτι η περίφημη ανάκαμψη των κερδών τους απαιτεί ζωή με υποβαθμισμένες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, ζωή με ψίχουλα. Οτι αυτούς υπερασπίζονται τα μνημόνια διαρκείας, οι δανειακές συμβάσεις κ.λπ. Αναμετρήθηκε με την εργοδοτική τρομοκρατία, την προειδοποίηση της απόλυσης, το φάσμα της μεγάλης ανεργίας, που βρίσκεται απειλητικό πάνω από τα κεφάλια όλων των εργαζομένων. Αναμετρήθηκε με τις τρικλοποδιές του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των θιασωτών της κοινωνικής συναίνεσης αλλά και με την υπονόμευση των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, της λογικής της ανάθεσης και της αναμονής, που προσπάθησαν με «ξένα κόλλυβα» να αξιοποιήσουν τις απεργιακές συγκεντρώσεις στα δικά τους κυβερνητικά παιχνίδια, στο στόχο της ανάδειξής τους σε νέους διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής.
Αναμετρήθηκε με την προσπάθεια των αστικών ΜΜΕ να πνίξουν τη φωνή των εργαζομένων, να θάψουν με κάθε τρόπο την εργατική κινητοποίηση και, πρώτα απ' όλα, τη δράση των ταξικών δυνάμεων.
Σε κάθε περίπτωση, η απεργιακή μάχη βοηθάει να βγουν συμπεράσματα και, πρώτα απ' όλα, ότι σήμερα στην ελληνική κοινωνία, όπως και σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία, υπάρχουν δύο κόσμοι: Από τη μια, ο κόσμος του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος, των κομμάτων αστικής διαχείρισης και της ΕΕ, παλιών και νέων, του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, των αστικών ΜΜΕ. Από την άλλη, ο κόσμος της δουλειάς, των βιομηχανικών εργατών, των νέων μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, γυναικών, μαθητών, φοιτητών, με τα σωματεία, τα συνδικάτα, τους συλλόγους τους, τους φορείς του λαϊκού κινήματος και, βεβαίως, το Κόμμα τους, το ΚΚΕ. Στην αντιλαϊκή πολιτική, που θα συνεχιστεί αμείωτη ό,τι και να γίνει στις διαπραγματεύσεις, όποια κυβέρνηση και αν έρθει, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να εμπιστεύονται, να στηρίζονται στην οργανωμένη τους δύναμη, στο εργατικό κίνημα, στη Λαϊκή Συμμαχία και σε ένα πανίσχυρο ΚΚΕ. Είναι οι μόνες προϋποθέσεις για να μπει στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος, για να μπορέσει ο λαός να ορθώσει τη δικιά του αντιπολίτευση και να μπορέσει να διαμορφώσει τους όρους για να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση, παίρνοντας ο ίδιος την εξουσία. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο.
Οι εργαζόμενοι να δώσουν, με την ακόμα μεγαλύτερη οργάνωσή τους στα σωματεία, άμεση και μαχητική απάντηση στη νέα αντιλαϊκή επίθεση που ετοιμάζουν. Να τσακίσουν το κλίμα της αδράνειας και της ηττοπάθειας που σπέρνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.


Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Νέες συνδικαλιστικές οργανώσεις ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για το συνδικαλιστικό νόμο


Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να απαντήσουμε στην προσπάθεια των επιχειρηματικών ομίλων, της κυβέρνησης και της ΕΕ να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, να χτυπήσουν τη συλλογική δράση, τα συνδικάτα με στόχο να επιβάλλουν άκρα του τάφου σιωπή στους τόπους δουλειάς, για να μπορούν ανεμπόδιστα να μεγαλώνουν τα κέρδη τους, δυναμώνοντας την εκμετάλλευση.
Το ΠΑΜΕ καλεί όλα τα συνδικάτα να συνυπογράψουν το κείμενο - πρόταση, να το συζητήσουν στα ΔΣ, στις Γενικές Συνελεύσεις, να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι και να προετοιμαστούν για άμεση απάντηση στους σχεδιασμούς κυβέρνησης - κεφαλαίου και ΕΕ.
Νέες συνδικαλιστικές οργανώσεις που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα:
Σωματεία:
  • Πανελλήνια Ένωση Λιθογράφων
  • Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος
  • Πανελλήνιος Σύλλογος Οδηγών - Τεχνικών ΕΛΤΑ
  • Σωματείο Φιλαρμονικής Αθηνών
  • Σωματείο Εργαζομένων Εργαστηρίου Ειδικής Αγωγής «ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ» Σ.Ε.Ε.Ε.Α.Μ.
  • Συνδικάτο Ιδιωτικών Κλινικών και Συναφών Χώρων Αθήνας
  • Συνδικάτο Εργαζομένων Ιδ. Υγείας Πειραιά
  • Σωματείο εργαζομένων στις Μονάδες, τα Ιδρύματα και τα Σχολεία Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ)
  • Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού - Δέρματος Ν. Αττικής
  • Εργατοϋπαλληλικό Σωματείο Εριοβιομηχανίας «FINTEXPORT Α.Ε»
  • Ένωση Ηλεκτροτεχνιτών Αθήνας
  • Συνδικάτο Κατεργασίας Ξύλου Αττικής
  • Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων - Εργαζομένων στην Κατασκευή του Μετρό
  • Σωματείο Υπαλλήλων Σεκιούριτι Λάρισας
  • Επιχειρησιακό Σωματείο «ΝΟΤΟΣ COM» Θεσσαλονίκης
  • Σωματείο Εργαζομένων «ΕΒΓΑ»
  • Σωματείο Εργαζομένων «ΦΑΓΕ»
  • Συνδικάτο Τροφίμων- Ποτών Ν. Αττικής
  • Σωματείο Χαρτεργατών
  • Πρακτορεία Τύπου
  • Σύλλογος Εργαζομένων Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου
  • Τοπικό Παράρτημα Λάρισας ΠΕΤ - ΟΤΕ
  • Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ»
  • Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Δυτικής Αττικής
  • Ένωση Λογιστών Ελεγκτών Αττικής
  • Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού Ξενοδοχείων και Συναφών Επαγγελμάτων Νομού Αττικής
  • ΠΕΜΕΝ
  • ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ
  • ΠΕEΜΑΓΕΝ

Παράσταση διαμαρτυρίας στη πρυτανεία του ΕΚΠΑ από Φοιτητικούς Συλλόγους και Επιτροπές Αγώνα του ΜΑΣ (VIDEO)


Να δοθεί άμεσα λύση στα προβλήματα των μετεγγραφέντων πρωτοετών και να μη χάσουν το πρώτο εξάμηνο απαίτησαν σε παράσταση διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν Φοιτητικοί Σύλλογοι και Επιτροπές Αγώνα του ΜΑΣ στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ.
Σε συνάντηση που έγινε με τον αναπληρωτή Πρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων, Κ. Μπουραζέλη, καταδικάστηκε από την πλευρά των φοιτητών η πρακτική της κυβέρνησης, του υπουργείου Παιδείας και των πρυτανικών αρχών που κοροϊδεύουν τους φοιτητές σχετικά με τις μετεγγραφές, «πετώντας το μπαλάκι» ο ένας στον άλλον.
Στην ίδια λογική,  που καταδίκασαν  οι φοιτητές, κινήθηκε ο Κ. Μπουραζέλης,  αφού «πέταξε τα μπαλάκι» στα τμήματα, λέγοντας πως αυτά κάνουν τις μετεγγραφές, ενώ δήλωσε άγνοια για το γεγονός ότι στις σχολές των Θετικών Επιστημών είναι αδύνατο να γίνουν μετεγγραφές, σύμφωνα με την Κοσμητεία.
Οι φοιτητές έθεσαν και μια σειρά από τα οξυμένα προβλήματά τους όπως η καθαριότητα, η πρόσληψη πρόσθετου μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες των σχολών, ενώ απαίτησαν να εξασφαλιστεί ότι οι φοιτητές από μετεγγραφή θα πάρουν κανονικά τις φοιτητικές παροχές που δικαιούνται, δωρεάν σίτιση, συγγράμματα, αναλώσιμα, αλλά και  μεταφορές με τα ΜΜΜ των σχολών.
Ο Αντιπρύτανης απάντησε ότι έχει ζητηθεί από το υπουργείο Παιδείας επαρκή χρηματοδότηση.
Στην παράσταση διαμαρτυρίας συμμετείχαν οι σύλλογοι Νηπιαγωγών, Ιστορικού Αρχαιολογικού, Τουρκικών Σπουδών, Γεωλογικού και Οδοντιατρικής  και οι Επιτροπές Αγώνα του ΜΑΣ Φυσικού, Μαθηματικού, Ιατρικής, μετεγγραφέντων Νοσηλευτικής καιπρώτου έτους Νηπιαγωγών.

Το 17ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ στις 6 και 7 Δεκέμβρη στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου


Βαδίζοντας στην τελική ευθεία για το 17ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ, που θα πραγματοποιηθεί στις 6 και 7 Δεκέμβρη στοΔημαρχείο Χαϊδαρίου, η Γραμματεία απευθύνει κάλεσμα -για να παρακολουθήσουν τις εργασίες του Συνεδρίου- στα μέλη του απερχόμενου Εθνικού Συμβουλίου της, στους αντιπροσώπους που προκύπτουν από τις γενικές συνελεύσεις των Επιτροπών Ειρήνης που πραγματοποιούνται όλο αυτό το διάστημα σε όλη τη χώρα, στους προέδρους και στα μέλη των Επιτροπών Ειρήνης, καθώς και σε συναγωνιστές που θέλουν να συμβάλουν στην ενίσχυση της πάλης του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος το επόμενο διάστημα.
Στην ανακοίνωση - κάλεσμα, η ΕΕΔΥΕ αναφέρει «Το 17ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ πραγματοποιείται σε μια περίοδο που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα οξύνεται και το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης, με απρόβλεπτες για τους λαούς συνέπειες, γίνεται ολοένα και πιο πιθανό. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όπου ο ελληνικός λαός βιώνει όλα τα παραπάνω, καθώς και τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, πραγματοποιείται το Συνέδριό μας με σύνθημα:
Εντείνουμε την αντιιμπεριαλιστική πάλη
Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους
Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ – ΕΕ».
Η μετακίνηση προς το Δημαρχείο Χαϊδαρίου γίνεται:
  • Από Αθήνα: Λεωφ. Γ16: (αφετηρία πλατεία Κουμουνδούρου -Στάση «Παλατάκι»)
  • Από Πειραιά: Λεωφ. 845 (αφετηρία πλατεία Καραϊσκάκη - Στάση «Παλατάκι»)
Επίσης, υπενθυμίζει ότι η προσέλευση το Σάββατο 6 Δεκέμβρη είναι στις 13.00 και η έναρξη εργασιών στις 14.00.

Το ΠΑΜΕ χαιρετίζει τα 75 χρόνια δράσης του Ελληνικού Εργατικού Συνδέσμου «ΑΤΛΑΣ» της Αυστραλίας


Επιστολή με την οποία χαιρετίζει τα 75 χρόνια αγωνιστικής δράσης του Ελληνικού Εργατικού Συνδέσμου «ΑΤΛΑΣ» της Αυστραλίας απέστειλε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.
Αναφέρει συγκεκριμένα:
«Αγαπητοί σύντροφοι,
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, που εκπροσωπεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της Ελλάδας, χαιρετίζει τα 75 χρόνια αγωνιστικής δράσης του Συνδέσμου "ΑΤΛΑΣ", των Ελλήνων εργαζομένων της μακρινής Αυστραλίας.
Παρόλο που μας χωρίζουν χιλιόμετρα, σας αισθανόμαστε δίπλα μας, κοντά μας. Ξέρουμε ότι παρακολουθείτε τις εξελίξεις στην Ελλάδα, στην πατρίδα, από όπου διάφοροι λόγοι σάς οδήγησαν στην ξενιτιά. Ξέρουμε ότι νοιάζεστε και πονάτε, μαζί με τις οικογένειες και τους συγγενείς που αφήσατε πίσω, για τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται. Ξέρουμε ότι παραμένετε, έτσι και αλλιώς, ταξικά αλληλέγγυοι με τους αγώνες της εργατικής τάξης, είτε στην Ελλάδα, είτε οπουδήποτε στον κόσμο.
Ειδικά σήμερα, που οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης είναι ορατές σε κάθε χώρα. Εσείς οι ίδιοι, μετά από καιρό, αναλαμβάνετε ξανά το καθήκον να υποδεχθείτε νέους μετανάστες από την Ελλάδα και να τους προστατεύσετε ενάντια στην εκμετάλλευση που βιώνουν οι νέοι μετανάστες σήμερα, να τους οργανώσετε στα συνδικάτα.
Στην Ελλάδα, όταν εσείς θα γιορτάζετε τα 75 χρόνια του Συνδέσμου, θα έχει πραγματοποιηθεί στις 27 Νοέμβρη μια ακόμη Γενική Απεργία. Συνέχεια ενός μεγαλειώδους Συλλαλητηρίου που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ την 1η Νοέμβρη με πάνω από 100.000 διαδηλωτές. Σε όλους αυτούς τους αγώνες, κινητοποιήσεις και απεργίες, οι Έλληνες εργάτες του εξωτερικού και ο "ΑΤΛΑΣ" συνέβαλαν τα μέγιστα με τη στήριξη και την αλληλεγγύη τους. Με τον ενημερωτικό τους ρόλο στις χώρες στις οποίες ζουν, όπου εξηγούσαν τα αιτήματα του ΠΑΜΕ και αποτελούσαν συνεχιστές των αγώνων μας εκτός Ελλάδας.
Σύντροφοι, δεν μας ενώνει μόνο η κοινή πατρίδα. Μας ενώνει η ταξικότητα της κοινωνίας την οποία ζούμε. Σαν εργάτες, όπου και αν βρισκόμαστε, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια κοινωνία, που η φτώχεια και η ανεργία δεν θα χωρίζουν οικογένειες και δεν θα στέλνουν τα αδέρφια μας στην ξενιτιά.
Το ΠΑΜΕ χαιρετίζει τα 75 χρόνια αγωνιστικής δράσης του Ελληνικού Εργατικού Συνδέσμου "ΑΤΛΑΣ" και σας εύχεται δύναμη στους αγώνες σας».

Δείτε βίντεο του ΠΑΜΕ για την απεργία στις 27 Νοέμβρη (VIDEO)

Δείτε το βίντεο του ΠΑΜΕ για την πανελλαδική πανεργατική απεργία της 27ης Νοέμβρη και τις απεργιακές συγκεντρώσεις που έγιναν στην Αθήνα, Πειραιά, Πάτρα και Λάρισα.  


ΠΑΜΕ: Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε την πάλη μας απέναντι στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει (ΦΩΤΟ)

Φώτο από τις λαϊκές επιτροπές βορείων προαστείων όπου συμμετείχε και η Λαϊκή Επιτροπή Αμαρουσίου

Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε την πάλη μας απέναντι στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, τονίζει το ΠΑΜΕ για την πανεργατική – πανελλαδική απεργία της 27ης Νοέμβρη.
Σε ανακοίνωσή του σημειώνει:
«Το ΠΑΜΕ χαιρετίζει τους χιλιάδες απεργούς εργάτες και εργάτριες, τους νέους και τις νέες, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά που συμμετείχαν μαζικά στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις, σε όλη τη χώρα. Χαιρετίζει ιδιαίτερα όλους όσοι συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, δίνοντας συνέχεια στο αγωνιστικό κλίμα του τελευταίου διμήνου και του μεγαλειώδους πανελλαδικού συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα με τη σημερινή συμμετοχή τους στην απεργία έστειλαν μήνυμα αντίστασης στην ένταση της αντεργατικής πολιτικής και απόρριψης των μέτρων που γενικεύουν τη φτώχεια και παγιώνουν την εξαθλίωση.
Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και επιχειρηματικοί όμιλοι να μην αισθάνονται ήσυχοι.ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ την πάλη μας απέναντι στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει.
Καλούμε τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς να δώσουν συνέχεια στις αγωνιστικές δράσεις. Να δώσουν με την ακόμα μεγαλύτερη οργάνωσή τους στα σωματεία άμεση και μαχητική απάντηση στις συνθήκες της σύγχρονης σκλαβιάς που μας προετοιμάζουν. Να τσακίσουμε το κλίμα της αδράνειας και της ηττοπάθειας που σπέρνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Τις επόμενες ημέρες θα συγκληθεί η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, για να συζητήσει τα συμπεράσματα της δράσης του τελευταίου διαστήματος και να προτείνει στην εργατική τάξη και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις της την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα.





Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Η Τζάκρη, τα μνημόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ


Στον απόηχο των δηλώσεων Μητρόπουλου, πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγει αυτοδύναμος στις εκλογές μπορεί να ακολουθήσει μνημονιακές πολιτικές, η Θεοδώρα Τζάκρη φώναξε «παρούσα» και μετά από συνάντηση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, τόνισε:
«Τάσσομαι υπέρ της άμεσης προσφυγής στις κάλπες με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας, ισχυρής, προοδευτικής κυβέρνησης, καθώς η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει λύση στα αδιέξοδα της χώρας. Θεωρώ λοιπόν πατριωτικό καθήκον μου την ενίσχυση του προοδευτικού χώρου με σκοπό μια ευρεία, πλειοψηφική και αυτοδύναμη νίκη».
Η Θεοδώρα Τζάκρη, εκλέγεται βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ από το 2004, ενώ το 2009 ήταν υφυπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Παπανδρέου. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πρόκειται για βουλευτή που έχει δώσει... μάχες στο πλάι του κινήματος, ψηφίζοντας μεταξύ άλλων και τα τρία μνημόνια.
Αξίζει να σημειωθεί πως ένα χρόνο πριν, όταν οι πρώτες φήμες για ενδεχόμενη ένταξη της κ. Τζάκρη στην αξιωματική αντιπολίτευση, η οργάνωση Γιαννιτσών του ΣΥΡΙΖΑ, έγραφε σε ανακοίνωσή της: «Απεγνωσμένα προσπαθούν οι μικρές και μεγάλες μονταζιέρες είτε να "γυαλίσουν" το προφίλ πολιτικών προσώπων, όπως της Θ. Τζάκρη, ή/και να προεξοφλήσουν συμμαχίες και συνεργασίες [...] Το σχέδιο της κεντροαριστερής ανασύστασης που προσπαθεί να προωθήσει το μνημονιακό κατεστημένο φαίνεται να βαλτώνει».
Η νυν στρατευμένη με την υπόθεση της κυβέρνησης της Αριστεράς κ. Τζάκρη, έλεγε κάποτε: «Μέσα από αυτή τη διαφαινόμενη απαξίωση του πολιτικού συστήματος ξεπήδησε μια νέα λαϊκίστικη πολιτική δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ».
Με κομμένη την ανάσα αναμένεται η στάση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Στάθη Παναγούλη, ο οποίος δήλωνε τον Μάη του 2014, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα στείλει στο ειδικό δικαστήριο όσους ψήφισαν τα μνημόνια...

Οι προσυγκεντρώσεις της Αθήνας για την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ


Οι προσυγκεντρώσεις της Αθήνας για την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια στις 27 Νοέμβρη έχουν οριστεί στις 10.30 το πρωί στα εξής σημεία:
Πλ. Κάνιγγος: Οικοδόμοι, ηλεκτρολόγοι, εργαζόμενοι στο Ξύλο, εργαζόμενοι σε Επισιτισμό - Ξενοδοχεία, έμποροι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, λογιστές, καθαριστές-στριες, μεταφορείς, υπάλληλοι Δημόσιας και Ιδιωτικής Υγείας, Χρηματοπιστωτικού, Τηλεπικοινωνιών, καλλιτέχνες, ΜΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, Κεντρικού Τομέα, Σύλλογοι Γυναικών της ΟΓΕ και εργαζόμενοι σε Ταχυδρομεία και Ταχυμεταφορές.
Πλ. Βάθης: Σωματεία, εργαζόμενοι και μαζικοί φορείς: Τροφίμων, Τύπου και Χάρτου, Μετάλλου, Φαρμάκου, Ενέργειας, Ιματισμού, ΕΥΔΑΠ και στη Χημική Βιομηχανία.
Πλ. Καραϊσκάκη: Εργαζόμενοι και μαζικοί φορείς: ΟΤΑ και Δημόσιου Τομέα, Δυτικού και Βόρειου Τομέα.
Πλ. Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά): Εργαζόμενοι και μαζικοί φορείς Συνταξιούχων και Νότιου Τομέα.
Χαυτεία: Εκπαιδευτικοί
Προπύλαια: Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και μαθητές.

«Εθνικοί ευεργέτες» του 20ευρου

«Ένα πρόσθετο έσοδο εισέρρευσε στο δημόσιο ταμείο τον περασμένο μήνα. Πρόκειται για την εθελοντική εισφορά των ναυτιλιακών εταιρειών», θριαμβολογούσαν ναυτιλιακές ιστοσελίδες πριν 2-3 μέρες.
Το «πρόσθετο έσοδο» που κατέβαλαν οι εφοπλιστές στο τέλος του Οκτώβρη ήταν το... ιλιγγιώδες ποσό των 42 εκατομμυρίων ευρώ και προέρχεται από την περιβόητη «εθελοντική εισφορά» 478 ναυτιλιακών εταιρειών.
Αποτελεί μέρος των 420 εκατ. ευρώ που υποτίθεται ότι θα καταβάλουν... «εθελοντικά» οι εφοπλιστές σε βάθος 4ετίας, σύμφωνα με το συνυποσχετικό που υπέγραψαν με την κυβέρνηση πριν ένα χρόνο και επικυρώθηκε τον Οκτώβρη στη Βουλή. Ποια είναι δηλαδή η... «προσφορά» των εφοπλιστών στην 4ετία, για την οποία θα πρέπει να τους χρωστάει και χάρη ο λαός; Πιο λίγο και από 20 ευρώ την ημέρα ανά μονάδα πλοίου!
Αυτοί οι «εθνικοί ευεργέτες» του 20ευρου, έχουν εν κινήσει τα καράβια τους με 60.000 ναυτεργάτες σε καθεστώς μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και μισθούς πείνας. Η φορολογία που πληρώνουν το χρόνο για ένα καράβι 50.000 κόρων, του οποίου τα έσοδα από τη μίσθωση υπερβαίνουν τα 6 εκατ. ευρώ, είναι το πολύ 12.000 ευρώ ή 0.032 ευρώ την ημέρα! Ακόμα και το πετρέλαιο είναι γι' αυτούς αφορολόγητο.
Έχουν πετάξει στην ανεργία πάνω από 15.000 ναυτεργάτες, ετοιμάζονται να επιβάλουν σε κάθε κατηγορία πλοίων ατομικές συμβάσεις καταργώντας τις συλλογικές και από πάνω επιδοτούνται με «ζεστό χρήμα» (π.χ. οι ακτοπλόοι) που πληρώνει ο εργαζόμενος λαός.

Απεργία και ταξική πάλη


Ο αγώνας δρόμου από την ΕΕ, τα μονοπώλια και την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για τη συνέχιση του προγράμματος επιτήρησης της οικονομίας της χώρας από την τρόικα (ΕΚΤ - ΕΕ - ΔΝΤ), είτε με την παράταση του προγράμματος του μνημονίου, είτε με νέα μορφή της συμφωνίας, σηματοδοτεί την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής και της καταστολής του εργατικού κινήματος.
Την ίδια ώρα σηκώνουν κουρνιαχτό οι αστικές δυνάμεις - φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές - για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και τις προσεχείς εκλογές, τυφλώνουν και αποπροσανατολίζουν το λαό από τα κύρια ζητήματα. Σ' αυτό το «παραμύθι» της αποβλάκωσης δεν αρέσκονται μόνο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ,αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που από κοινού με το κεφάλαιο αναμασούν την «καραμέλα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη χώρα μας, ως δήθεν «σανίδα» σωτηρίας για το λαό.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που ρίχνουν στα τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμής, είναι η ένταση της καταστολής ενάντια στο ταξικό εργατικό κίνημα, η επίθεση για την αφαίρεση βασικών συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, όπως η απεργία. Στο επίκεντρο της επίθεσης αυτής βρίσκονται ο περιορισμός - ουσιαστική κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, περαιτέρω χειροτέρευση του νόμου για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και η επαναφορά του «δικαιώματος» της εργοδοσίας να προχωρά στην κήρυξη ανταπεργίας - «lock out».
Η απεργία συνιστά μία από τις κορυφαίες διεκδικητικές μορφές ταξικής πάλης. Είναι από τα ισχυρότερα όπλα που διαθέτει ο εργάτης απέναντι στον κεφαλαιοκράτη, αφού προσωρινά παύει να θέτει στη διάθεσή του την εργατική του δύναμη - χωρίς την οποία είναι αδύνατη η συνέχιση της παραγωγής - καταργώντας έτσι τη δυνατότητα κέρδους, το οποίο αποτελεί βασικό όρο ύπαρξης του κεφαλαίου.
Από αυτή την άποψη αντιμετωπίζεται από τους κεφαλαιοκράτες, το κράτος τους και το αστικό δίκαιο σαν παράνομη πράξη.
Η απεργία κατάκτηση της εργατικής τάξης
Η αναγνώριση της απεργίας ως εργατικού δικαιώματος είναι το αποτέλεσμα σκληρής και αιματηρής πάλης της εργατικής τάξης, που προσέφερε στην πορεία αυτή εκατόμβες θυμάτων και δέχτηκε τις βάρβαρες και εγκληματικές επιθέσεις του αστικού κράτους.
Η αστική τάξη όχι μόνο δεν περιέλαβε στις πολιτικές ελευθερίες που κατέκτησε με τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, αλλά και με την Αμερικανική Επανάσταση, το δικαίωμα στη συνδικαλιστική έκφραση της εργατικής τάξης, αλλά, αντίθετα, απαγόρευσε νομοθετικά και τιμωρούσε ποινικά τη συνδικαλιστική δράση της νεαρής τότε εργατικής τάξης.
Η κατοχύρωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας στη νομοθεσία των αστικών κρατών υπήρξε το αποτέλεσμα των αιματηρών αγώνων, εξεγέρσεων και επαναστάσεων, όπως αυτές του 1848, που συγκλόνισαν την Ευρώπη. Η αναγνώριση αυτή όμως συνοδευόταν πάντοτε από ασφυκτικούς περιορισμούς και όρους. Μόνο μετά την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία, το 1917, και την άνοδο των δυνάμεων του σοσιαλισμού μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών αναγκάστηκαν να συμπεριλάβουν στα αστικά Συντάγματα διατάξεις που κατοχύρωναν τη συνδικαλιστική ελευθερία και το δικαίωμα στην απεργία, αλλά και πάλι κάτω από σοβαρούς περιορισμούς. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, ρητή συνταγματική αναφορά υπάρχει για πρώτη φορά στο Σύνταγμα του 1975!
Η νομοθετική κατοχύρωση της απεργίας στο αστικό δίκαιο συνιστά σημαντική κατάκτηση της εργατικής τάξης. Ομως, τα όρια του δικαιώματος της απεργίας που αναγνωρίστηκαν από το αστικό κράτος, οι περιορισμοί άσκησής του και γενικά η έκτασή του, ακόμη και το ζήτημα της ουσιαστικής ύπαρξής του αντανακλούν πάντοτε το επίπεδο της ταξικής πάλης και της ανάπτυξης και ωριμότητας του κινήματος της εργατικής τάξης.
Οι περιορισμοί στην άσκηση του απεργιακού δικαιώματος και των συνδικαλιστικών ελευθεριών
Η νομοθετική κατοχύρωση του απεργιακού δικαιώματος στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από σημαντικούς περιορισμούς και εμπόδια σχετικά με την άσκησή του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι:
  • Συνταγματική και νομοθετική απαγόρευση της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων και των δικαστικών.
  • Συνταγματικά κατοχυρωμένη δυνατότητα πολιτικής επιστράτευσης των απεργών από το κράτος.
  • Απαγόρευση της απεργίας αλληλεγγύης.
  • Απαγόρευση της απεργίας που έχει πολιτικά αιτήματα, που ως τέτοια εννοούνται αιτήματα που απευθύνονται για ικανοποίησή τους στην κυβέρνηση.
  • Ο αντιδραστικός - αντεργατικός Ν. 330/1976, ο οποίος ισχύει ακόμη μέχρι και σήμερα για τους ναυτεργάτες.
  • Ο Νόμος 3239/1955 για την υποχρεωτική διαιτησία και την παράλληλη απαγόρευση της απεργίας, στο πλαίσιο της διαιτητικής επίλυσης της διαφοράς.
  • Το περιβόητο άρθρο 4 του Ν. 1365/1983, που ουσιαστικά απαγορεύει την απεργία στις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
  • Ο Ν. 2224/1994 που με τις προϋποθέσεις για δημόσιο διάλογο πριν από την κήρυξη απεργίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, θέτει ουσιαστικά εμπόδια στην πραγματοποίηση απεργιακών κινητοποιήσεων.
Στους χώρους εργασίας σήμερα επικρατεί πραγματικός εργασιακός μεσαίωνας. Η τρομοκρατία, ο εκβιασμός, η απόλυση, η παρεμπόδιση συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης των εργαζομένων από την καπιταλιστική εργοδοσία είναι ο μόνος «νόμος» στους χώρους δουλειάς. Οι απολύσεις για συνδικαλιστική και πολιτική δράση είναι στην ημερήσια διάταξη. Ακόμη και συνδικαλιστικά στελέχη, παρά την όποια ασθενική προστασία τους από το Ν. 1264/1982, απολύονται με διάφορες δικαιολογίες. Ολα αυτά καλύπτονται κάτω από τη γενικά αναγνωρισμένη ως «θεμελιώδη αρχή» του εργατικού δικαίου και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ιδιοκτησία και την επιχειρηματική δραστηριότητα, που ονομάζεται «διευθυντικό δικαίωμα». Καθοριστική είναι πάντοτε η στήριξη των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, καθώς και η συνένοχη στάση της εργατικής αριστοκρατίας, με τους ρεφορμιστές και τους οπορτουνιστές συνδικαλιστές να ρίχνουν νερό στο μύλο έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης από τα μονοπώλια.
Κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων και των εργατικών δικαιωμάτων
Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και του σταθερού ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, η επέκταση των ελαστικών μορφών και της μερικής απασχόλησης, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, της μεταμφίεσης της μισθωτής εργασίας με τη μορφή δήθεν αυτοαπασχόλησης, ο «δανεισμός» - δουλεμπόριο των εργαζομένων, η ανασφάλιστη εργασία αποτελούν τη σημερινή πραγματικότητα που επιβάλλεται στην εργατική τάξη από το κεφάλαιο, τις αστικές κυβερνήσεις και την ΕΕ, αξιοποιώντας τη βαθιά καπιταλιστική κρίση. Ολες οι εργατικές κατακτήσεις που με σκληρές θυσίες κατοχύρωσε η εργατική τάξη στο εργατικό δίκαιο κατεδαφίζονται σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα από το ύψος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την έκρηξη της ανεργίας, βάζει τεράστια εμπόδια στη συνδικαλιστική οργάνωση της εργατικής τάξης, στην ταξική ανασυγκρότησή της και την αγωνιστική δράση της. Ολα αυτά απαιτούν σύγχρονες απαντήσεις από το ταξικό εργατικό κίνημα, που να παίρνουν υπόψη τους την κατάσταση που διαμορφώνει η βάρβαρη επίθεση των μονοπωλίων ενάντια στην εργατική τάξη.
Η δικαστική απαγόρευση της απεργίας
Οταν όλες οι επιθέσεις καπιταλιστών και κράτους με σκοπό να υπονομεύσουν και να εμποδίσουν το δικαίωμα στην απεργία αποτυγχάνουν, τότε μπαίνει σε κίνηση ο δικαστικός μηχανισμός του κράτους. Από το 1974 μέχρι σήμερα, οι δικαστικές αποφάσεις που έκριναν νόμιμη μία απεργία είναι ελάχιστες. Πάνω από το 90% των αποφάσεων των δικαστηρίων, που κρίνουν απεργιακές κινητοποιήσεις, τις κηρύσσουν παράνομες. Το νομικό πλαίσιο επιτρέπει την ταχύτατη κίνηση των δικαστικών μηχανισμών, ώστε η απεργία να κηρύσσεται παράνομη και να απαγορεύεται ακόμη και την ίδια τη μέρα της κήρυξής της ή το αργότερο την επομένη. Οι δικαστικές αποφάσεις μπορούν να κοινοποιούνται τη νύχτα, ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα.
Ταυτόχρονα, για να ακυρώσει το απεργιακό δικαίωμα το αστικό κράτος κινητοποιεί και το αισχρό μέτρο της καταναγκαστικής εργασίας, που ονομάζει «πολιτική επιστράτευση». Ακόμη και σήμερα σε επιστράτευση παραμένουν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και στο Μετρό της Αθήνας. Συνδικαλιστές καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης, όπως πρόσφατα η πρόεδρος των εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης, και μεταλλεργάτες συνδικαλιστές.
Προπομπό έντασης της καταστολής των εργατικών αγώνων αποτελεί η νέα προκλητική δίωξη από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Πειραιά σε βάρος του πληρώματος του πλοίου «SUPERFERRY II», επειδή πήρε μέρος σε πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 20/2/2013, με το πρόσχημα ότι οι ναυτεργάτες ήταν επιστρατευμένοι. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, τα τελευταία χρόνια, δίωξης, με βάση την πολιτική επιστράτευση, του συνόλου των μελών ενός πληρώματος, ώστε να δικαστεί με αυτές τις βαριές κατηγορίες.Οι ρυθμίσεις που προαναγγέλλονται για την αλλαγή του νόμου για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες καθιστούν ουσιαστικά αδύνατη τη λήψη απεργιακής απόφασης από τα συνδικάτα, που υπονομεύεται ακόμα παραπέρα με την επαναφορά της ανταπεργίας για τους εργοδότες, παρεμποδίζοντας περαιτέρω τη συνδικαλιστική δράση.
Εδώ, είναι κραυγαλέα η πολύχρονη δράση του παλιού και νέου εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού - ρεφορμιστών και οπορτουνιστών - που με σημαία ευκαιρίας τη στρατηγική της αστικής τάξης, την κερδοφορία και την εξουσία του κεφαλαίου δουλεύουν σχεδιασμένα στην υπονόμευση της απεργίας και γενικότερα της ταξικής πάλης του εργατικού κινήματος.
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, μέσα από τη συμμετοχή τους στα όργανα των ευρωπαϊκών συνδικάτων και την υπονομευτική δράση τους στη χώρα μας, όχι μόνο αποδέχονται τις αντιδραστικές αλλαγές και συναινούν στα συντελούμενα εγκλήματα σε βάρος της εργατικής τάξης, των εργαζομένων συνολικά, αλλά και σταλάζουν στους κόλπους της εργατικής τάξης το δηλητήριο του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας. Ο «κοινωνικός εταιρισμός», τα κοινά δήθεν συμφέροντα των «κοινωνικών εταίρων», το κοινό δήθεν όραμα της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων της ΕΕ γίνονται το ιδεολογικό εργαλείο και το πρόσχημα για τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, αλλά και για τις συμβιβασμένες ηγεσίες των ευρωπαϊκών συνδικάτων, να πείσουν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις και εκρήξεις την κατάργηση των δικαιωμάτων τους.
Η κατεδάφιση του εργατικού δικαίου στην ΕΕ και την Ελλάδα
Η εργατική τάξη στην Ελλάδα και σ' ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται αντιμέτωπη με μία βάρβαρη, πολυμέτωπη επίθεση του κεφαλαίου σε κατακτημένα, με σκληρούς αγώνες και θυσίες, δικαιώματά της. Κεφάλαιο, ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών αξιοποιούν την καπιταλιστική κρίση για να εξαπολύσουν μια πρωτοφανή επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, στις θέσεις εργασίας, στη σταθερή και μόνιμη δουλειά, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματά τους.
Η ιδεολογική τρομοκρατία, η δημαγωγία των αστικών πολιτικών δυνάμεων ότι η εργατική τάξη πρέπει να υποστεί σκληρές θυσίες για να εξασφαλίσει την παραμονή της στην ΕΕ και την Ευρωζώνη διαφορετικά την περιμένει ο όλεθρος, η υποταγή των οπορτουνιστών στον ευρωμονόδρομο, για να μην αποσπαστεί δήθεν η εργατική τάξη από τις διεργασίες για την ΕΕ των λαών, έναν κοινό στόχο έχουν: Να συγκαλύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα της ΕΕ ως διακρατικής ιμπεριαλιστικής ένωσης του κεφαλαίου. Στόχος της ΕΕ δεν υπήρξε ποτέ η λαϊκή ευημερία, η υπεράσπιση των πραγματικών συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά, αντίθετα, η ενίσχυση του ευρωπαϊκού διεθνικού κεφαλαίου στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, η διασφάλιση και αύξηση της κερδοφορίας του, μέσα από την αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, η διεύρυνση της πολιτικής του επιρροής, η εκμετάλλευση νέων αγορών και η καταλήστευση των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Είναι χυδαίο ψέμα της αστικής προπαγάνδας ότι η άγρια επίθεση στην εργατική τάξη υπαγορεύεται από τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος κάποιων κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Αντίθετα, αποτελεί υλοποίηση του στρατηγικού στόχου της ΕΕ που έχει καταστρώσει εδώ και δεκαετίες.
Σήμερα, στην Ελλάδα και σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ όλοι οι σχεδιασμοί της Πράσινης Βίβλου της ΕΕ «για το εργατικό δίκαιο στον 21ο αιώνα», που χρονολογείται από το 2006, έχουν υλοποιηθεί νομοθετικά ή προωθούνται με ραγδαίους ρυθμούς. Το εργατικό δίκαιο ανατρέπεται εκ βάθρων, ώστε να εξυπηρετήσει τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας - την κερδοφορία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Κεντρικά στοιχεία της αντιδραστικής μεταρρύθμισης είναι:
  • Η κατάργηση της πλήρους, σταθερής μόνιμης δουλειάς και το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και των προστατευτικών για την απασχόληση διατάξεων του εργατικού δικαίου.
  • Η νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων και νομική ρύθμιση των ονομαζόμενων «τριμερών σχέσεων απασχόλησης», ώστε οι επιχειρήσεις να μην έχουν καμία ευθύνη και υποχρέωση για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας απέναντι στους εργαζόμενους.
  • Η κατεδάφιση των δημόσιων ασφαλιστικών συστημάτων.
  • Η ένταση της καταστολής των εργατικών - λαϊκών αγώνων.
Αυτό που απασχολεί την ΕΕ και το κεφάλαιο είναι να καθορίσει το κατώτατο δυνατό επίπεδο δικαιωμάτων, ένα μόλις βήμα πριν την εξαθλίωση, σημαντικών τμημάτων της εργατικής τάξης, ώστε να κατορθώνει με το πολιτικό προσωπικό της να ελέγχει τους κινδύνους των κοινωνικών εκρήξεων που καθημερινά δημιουργεί η πολιτική προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και ολόκληρη η φιλολογία περί του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», στην οποία από κοινού συμφωνούν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Στο δρόμο για την υλοποίηση των αντεργατικών, αντιδραστικών αυτών μεταρρυθμίσεων του εργατικού δικαίου, χρησιμοποιήθηκε στο έπακρο η ιδεολογική - πολιτική δράση της ΕΕ και των μηχανισμών της (διάφορα Ταμεία, όπως, π.χ., το Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση), απευθείας μηχανισμοί του ίδιου του κεφαλαίου (όπως τα διάφορα Δίκτυα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης), των κυβερνήσεων των κρατών - μελών, η χρησιμοποίηση κάθε μέσου για τη χειραγώγηση της συνείδησης της εργατικής τάξης.
Συνυπεύθυνοι
Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ από κοινού με την τρόικα εξαπολύει νέα λαίλαπα αντεργατικών νόμων που προωθούν την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, μειώνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις στο όριο της στοιχειώδους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, εξαπλώνοντας την εξαθλίωση της εργατικής τάξης.
Τεράστιες ευθύνες για την πρωτοφανή αυτή ένταση της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης έχουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του που δρουν στο εργατικό κίνημα, γιατί υπερασπίζονται τη λογική του ευρωμονόδρομου, βάζουν πλάτη στο «όραμα» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αποδέχονται το στόχο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Στηρίζουν το σύνολο των στρατηγικών επιλογών της ΕΕ. Η όποια κριτική ασκούν στην ΕΕ, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν αφορά στον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής τους, αλλά στον τρόπο διαχείρισης, η οποία δήθεν είναι «νεοφιλελεύθερη», προτείνοντας ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, λες και είναι δυνατό να υπάρξει φιλολαϊκή έξοδος από την καπιταλιστική κρίση, αφήνοντας άθικτη την εξουσία των μονοπωλίων... Φυσική συνέπεια της οπορτουνιστικής λογικής τους είναι η συμπόρευσή τους με την εργατική αριστοκρατία στο συνδικαλιστικό κίνημα, σπέρνοντας έτσι συγχύσεις και αυταπάτες στους εργαζόμενους, εγκλωβίζοντάς τους στην αντίληψη της ηττοπάθειας, της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού.
Οι επιδιώξεις της ΕΕ, των μονοπωλίων και των αστικών κυβερνήσεων γυρνούν την εργατική τάξη στον εργασιακό μεσαίωνα. Οι επιπτώσεις τους είναι ανυπολόγιστες όχι μόνο για την εργατική τάξη, αλλά και για τους αυτοαπασχολούμενους, συνολικά τα μικρά και μεσαία στρώματα του χωριού και της πόλης.
Αναγκαία η αλλαγή συσχετισμών
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλο δρόμο από τη συσπείρωση και την πάλη τους μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ και των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ, για την απόκρουση της αντεργατικής λαίλαπας, για την οργάνωση της αντεπίθεσής τους. Η πρωτοπόρα, συνεπής, ασυμβίβαστη και ταξική δράση του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα αποτελεί ελπίδα για την αναχαίτιση της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και του ευρωενωσιακού κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Σε αυτή την κατεύθυνση ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας που έχει προκηρυχθεί για τις 27 Νοέμβρη στις επιχειρήσεις και στους κλάδους.
Είναι ανάγκη η εργατική τάξη να συνειδητοποιήσει ότι όσο θα κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής όλα τα στοιχεία του εποικοδομήματός του, όπως είναι το νομικό εποικοδόμημα και η εργατική νομοθεσία, αντανακλούν την κυριαρχία του κεφαλαίου και τις εκμεταλλευτικές παραγωγικές σχέσεις. Οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης, μέσα από τους σκληρούς αγώνες της, είναι πάντοτε επισφαλείς και αβέβαιες. Ο οικονομικός αγώνας, οι οικονομικές διεκδικήσεις της εργατικής τάξης δεν μπορούν να εγγυηθούν την πραγματική καλυτέρευση της θέσης της αν δεν σταματήσει ο φαύλος κύκλος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.Για να σταματήσουν τα δεινά για την εργατική τάξη χρειάζεται η πάλη του εργατικού κινήματος να προσανατολιστεί συνολικά ενάντια στην ίδια την καπιταλιστική εξουσία, στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και τους φορείς της. Η ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και της πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης είναι βασική προϋπόθεση για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, η λαϊκή ευημερία και προκοπή μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την απελευθέρωσή τους από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ώστε να περάσει ο πλούτος σ' αυτούς που τον παράγουν, καθώς και η εξουσία.

Του Γιώργου ΤΟΥΣΣΑ