Της Κάλι Καρά
Οι αγκαλιές του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα με την καγκελάριο της Γερμανίας, τα νταούλια και οι ζουρνάδες, που εγκαινιάστηκαν στην εθνική μας εορτή, δεν μπορούν να κρύψουν πως η συγκυβέρνηση της Ελλάδας δεν πρόκειται να διευκολυνθεί με ρευστό, αν οι δανειστές μέσω των θεσμών-τρόικα δεν λάβουν τον κατάλογο με τα μέτρα που θα υλοποιούν την αντιλαϊκή συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, για τον ΕΝΦΙΑ που φεύγει, αλλά... μάλλον μένει, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις αντιλαϊκές αλλαγές στο ΦΠΑ, τη συνέχιση του «εκσυγχρονισμού» του ασφαλιστικού συστήματος, την περαιτέρω καρατόμηση κρατικών κοινωνικών δαπανών κ.ά.
Όσον αφορά τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, γίνονται αποδέκτες ενός προπαγανδιστικού μπαράζ περί «επιτυχιών», πασπαλισμένου από πατριωτικές κορόνες για σκληρή και με διαφορετικό «στιλ» διαπραγμάτευση χωρίς γραβάτα, ενώ θα βιώνουν τις ίδιες συνθήκες «λιτού βίου», εκτός από ορισμένα ψίχουλα που απευθύνονται μόνο σε όσους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, πολύ πίσω από τις άμεσες ανάγκες επιβίωσης. Οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας θα στέλνονται να γεννήσουν στο σπίτι για να πάρουν το επίδομα τοκετού, παιδιά θα πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο, οι συνταξιούχοι θα υπολογίζουν αν θα πάρουν τα φάρμακά τους ή το γιαούρτι τους.
Το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και άνεργες θα παραμυθιάζονται περιμένοντας τις Ενεργητικές Πολιτικές Απασχόλησης, δηλαδή «ζεστό» χρήμα στο κεφάλαιο, στις ΜΚΟ, σε άλλους οργανισμούς για προσλήψεις μέσω κοινωφελούς εργασίας 3μηνιτών, 5μηνιτών, 8μηνιτών εργαζομένων με 300-400 ευρώ το μήνα -κι αν τα πάρουν κι αυτά, όπως έχει δείξει η εμπειρία- αρκεί να τηρηθούν οι κανόνες «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και να υπάρξει «εφαρμογή του εθνικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων», ενώ θα πρέπει να συνεχίσουν να υλοποιούνται οι αντιλαϊκοί νόμοι που απορρέουν από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις...
Θα ξεχνιούνται με το κουτόχορτο της «εθνικά υπερήφανης» στάσης και της «αξιοπρέπειας», την ίδια ώρα που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα παίρνουν «ζεστό» κρατικό χρήμα, θα αυξάνουν τα κέρδη τους και θα κανονίζουν τις μπίζνες τους με γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αμερικανικά και ρωσικά κεφάλαια.
Η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια για το λαό σημαίνει να μη χάσει άλλο χρόνο, να μη μείνει θεατής στα αντιλαϊκά παζάρια, αλλά να μετρήσει βήματα στην οργάνωση της πάλης του για όλα όσα έχασε, για όλα όσα δικαιούται, για όλα όσα του ανήκουν! Και η προοπτική αυτής της πάλης βρίσκεται στη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
