Συγκεντρώσεις στην Αθήνα (11 π.μ. Ομόνοια) και σε άλλες πόλεις, στο δρόμο για το πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη
Οι συγκεντρώσεις, που διοργανώνει το ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα το Σάββατο 4 Οκτώβρη,αποτελούν σταθμό μιας πυκνής αγωνιστικής δραστηριότητας, που συνεχίζεται αυτήν τη βδομάδα, στο πλαίσιο του δίμηνου δράσης που έχουν αποφασίσει συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Λαϊκές Επιτροπές. Τα συνδικάτα επιδιώκουν ταυτόχρονα με τις συγκεντρώσεις να δυναμώσει η δουλειά για το πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΠΑΜΕ στην Αθήνα, την 1η Νοέμβρη, στις 12 μ. στο Σύνταγμα.
Συνολικά με τη δίμηνη δράση του από τις αρχές Σεπτέμβρη, το ΠΑΜΕ βάζει στο επίκεντρο της προσοχής και της δουλειάς των συνδικάτων τούς εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, απλήρωτους, μισοεργαζόμενους, τους νέους που «περιπλανώνται» ανάμεσα στην ανεργία, στα προγράμματα κατάρτισης, την ολιγόμηνη δουλειά και ξανά πίσω στην ανεργία.
Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Η πάλη για την ουσιαστική προστασία των ανέργων αφορά τους πάντες, όχι μόνο τους ίδιους τους άνεργους, ή μόνο τα εργατικά συνδικάτα. Σήμερα, δεν υπάρχει λαϊκό νοικοκυριό που να μην έχει έναν άνεργο. Δεν υπάρχει συνταξιούχος που από το υστέρημά του να μη βοηθάει σε ένα ακόμα σπίτι. Δεν υπάρχει αυτοαπασχολούμενος, που αν ο ίδιος δεν έχει κλείσει το μαγαζί του, να μην έχει έναν άνεργο, υποαπασχολούμενο, απλήρωτο στον οικογενειακό και συγγενικό του περίγυρο.
Ολοι αυτοί, στην πλειοψηφία τους βουβά, παλεύουν να τα βγάλουν πέρα. Ξεροσταλιάζουν στις ουρές του ΟΑΕΔ, στέλνουν αμέτρητα βιογραφικά, αναζητούν μια θέση στα προγράμματα των ΚΕΚ, πέφτουν θύματα των σύγχρονων δουλεμπορικών, αναζητούν «ευκαιρίες» στο εξωτερικό.
Ελάχιστοι από τους άνεργους και τους μισοεργαζόμενους είναι συνδικαλισμένοι. Ακόμα λιγότεροι συμμετέχουν ενεργά στο κίνημα, ακόμα και αν στο παρελθόν υπήρξαν μέλη ενός σωματείου. Η αγωνία τους γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και χειραγώγησης από τα κόμματα της διαχείρισης, είναι περισσότερο ευάλωτοι στις αυταπάτες που μοιράζουν οι κάθε είδους επίδοξοι «σωτήρες». Είναι δύναμη κρίσιμη για την ανασύνταξη του κινήματος, που έχει να κερδίσει πολλά από τη συμμετοχή της στην οργανωμένη πάλη, αλλά και να δώσει πολλά.
Να γίνει ένα βήμα μπροστά
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, το πανελλαδικό συλλαλητήριο, η οργάνωση και η επιτυχία των συγκεντρώσεων που θα γίνουν αυτήν τη βδομάδα, μπορεί και πρέπει να βάλει σε κίνηση περισσότερους εργαζόμενους, άνεργους και λαϊκούς ανθρώπους, να συσπειρώσει νέες δυνάμεις. Να κινητοποιήσει περισσότερες οργανωμένες δυνάμεις, να εμπνεύσει τη διάθεση για δράση σε όσους δε συνδικαλίζονται, ή δε συμμετέχουν στη ζωή του σωματείου τους.
Η δουλειά μ' αυτόν τον κόσμο και με αυτόν το σκοπό, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με το συλλαλητήριο. Ούτε, βέβαια, είναι δυνατόν μέσα στο δίμηνο να έρθουν τα συνδικάτα σε επαφή με όλους τους άνεργους στον κλάδο τους.
Αυτό που μπορεί να γίνει, είναι στις 2 του Νοέμβρη τα ταξικά σωματεία να μετράνε νέα μέλη στις γραμμές τους, να έχει ψηλώσει ο πήχης της απαιτητικότητας και της δουλειάς στο χώρο τους. Το ΠΑΜΕ να ενισχυθεί με καινούριες δυνάμεις. Να καταγραφεί βελτίωση στους δείκτες της ανασύνταξης, στο βάθεμα της συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τις γυναίκες και τους νέους από τα λαϊκά στρώματα.
Κυρίως, χρειάζεται η πίεση που θα ασκηθεί με τις κινητοποιήσεις, τις πρωτοβουλίες και τις παρεμβάσεις των συνδικάτων αυτό το διάστημα, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για μέτρα ανακούφισης από την Τοπική Διοίκηση και την κυβέρνηση. Να υποχρεωθούν εργοδότες να καταβάλουν δεδουλευμένα, ώστε να πάρουν ανάσα νοικοκυριά χρεωμένα μέχρι το λαιμό. Να γίνει συνείδηση ότι μόνο η δουλειά από τα κάτω, με ταξική οργάνωση και συλλογική πάλη μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, να ταρακουνήσει, να ανοίξει δρόμους.
