Ακόμα
50 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμειακά διαθέσιμα του ΟΑΕΔ βάζει στο
στόχαστρο το ΔΣ του Οργανισμού, το οποίο συνεδρίασε χθες, προκειμένου
να γίνουν κρατικά ρέπος για να πληρωθούν οι δανειστές, ανεβάζοντας το
συνολικό ποσό στα 170 εκατομμύρια ευρώ, αφού στις 26 Μάρτη αποφασίστηκε να δοθούν ακόμα 120 εκατομμύρια ευρώ.
Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και
εργαζόμενοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε καν στις
στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινής διαβίωσης.
Σημειώνεται ότι η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για συνολική καταδίκη
της Πράξης Νομοθετικού Περιεχόμενου ως μορφή και περιεχόμενο και άρνηση
εφαρμογής της, δεν υιοθετήθηκε από το ΔΣ.
Κατά τη συνεδρίαση, η συζήτηση αναλώθηκε σε νομικά θέματα, αν ο ΟΑΕΔ
υπάγεται στους ασφαλιστικούς φορείς ή όχι, δηλαδή επί της ουσίας αν
δεσμεύεται από την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
«Ανεξαρτήτως παχιών λόγων ή συνθημάτων, η στάση του
κάθε μέλους του ΔΣ και του κάθε φορέα, κρίνεται στην ψήφο και στην
τελική απόφαση» σημειώνει ο Θανάσης Γκώγκος, μέλος του ΔΣ του ΟΑΕΔ, εκπρόσωπος των εργαζομένων με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Τονίζει ακόμα ότι «όπως αποδεικνύεται από την πορεία
των γεγονότων η κυβέρνηση αξιοποιεί κάθε δυνατότητα που έχει για να
μαζέψει με κάθε τρόπο ό,τι ρευστό υπάρχει» και συνεχίζει:
«Εφόσον υπήρξαν οργανισμοί και φορείς που αρνήθηκαν
το προηγούμενο διάστημα τις "επενδυτικές συμβουλές" της κυβέρνησης ή δε
δέχτηκαν την επίκληση του "πατριωτικού" καθήκοντος για τη μεταφορά των
διαθέσιμων στην ΤτΕ, η απάντηση ήταν η χθεσινή Πράξη Νομοθετικού
Περιεχόμενου.
Φυσικά, τίποτα δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να φέρει και
νέα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και να μετατρέψει το σημερινό
"δύνανται" των ασφαλιστικών φορέων σε "υποχρεούνται", όσον αφορά την
τοποθέτηση των διαθέσιμων και των αποθεματικών στην ΤτΕ.
Είτε με πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές στα ΔΣ είτε
με απευθείας Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, είναι πλέον καθαρό ότι
μπαίνει σε προτεραιότητα η πληρωμή των δανειστών σε σχέση με την κάλυψη
των άμεσων λαϊκών αναγκών».
Ο Θανάσης Γκώγκος στηλιτεύει τη στάση των δυνάμεων
νέου και παλιού εργοδοτικού συνδικαλισμού, υπογραμμίζοντας ότι
«μεταλλάσσονται, ετεροκαθορίζονται αναλόγως με το ποιο κόμμα βρίσκεται
στην κυβέρνηση, δεν εκφράζουν τα συμφέροντα, τον καημό και τις ανάγκες
των εργαζόμενων». Όπως τονίζει «οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν
καθήκον να ενημερώσουν τους εργαζόμενους, να καταδικάσουν τις
μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, να απαιτήσουν "εδώ και τώρα" κάλυψη όλων των
ανέργων, ουσιαστική προστασία των ίδιων και των οικογενειών τους. Οι
εργαζόμενοι δε φταίνε για την κρίση, δεν υπάρχει συνυπευθυνότητα. Αρκετά
ματώσαμε για την πλουτοκρατία και για τα κέρδη της».
