Την πρόταση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ για την πραγματοποίηση προειδοποιητικής γενικής απεργίας στις 23 Οκτώβρη, θέτουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στα Σωματεία, τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα.(Θα πραγματοποιηθεί στις 6 Νοέμβρη.)
'Ηδη έχουν παρθεί οι πρώτες αποφάσεις, από συνδικάτα που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα από το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας και Αγρινίου.
'Αλλωστε τα συλλαλητήρια των συνδικάτων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, τα οποία κορυφώθηκαν με συγκεντρώσεις και πορείες σε πολλές πόλεις και με μαζική συμμετοχή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τις προηγούμενες μέρες ήταν ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά, στην πορεία προς την προειδοποιητική Γενική Απεργία στις 6 Νοέμβρη.
Την πρόταση απηύθυνε την προηγούμενη βδομάδα το ΠΑΜΕ (Διαβάστε εδώ το κάλεσμα του ΠΑΜΕ) προς όλες τις οργανώσεις της εργατικής τάξης της χώρας μας, τα πρωτοβάθμια σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες και τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Μια απεργία, για την οποία οι ταξικές δυνάμεις επιδιώκουν, με τη μαζικότητα, το περιεχόμενο των διεκδικήσεων και τον προσανατολισμό της, ν' αποτελέσει σημείο αναφοράς για την πάλη του λαϊκού κινήματος και αποφασιστική παρέμβαση της εργατικής τάξης στις εξελίξεις.
Στο κάλεσμά του το ΠΑΜΕ μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η απόφαση για απεργία να είναι συνειδητή πράξη και όχι τυπική υπόθεση, αγωνιστική γροθιά και αποφασιστική διάθεση αγώνα και αντίστασης από κάθε κλάδο, κάθε εργοστάσιο και τόπο δουλειάς. Να πάρουμε όλοι ευθύνη. Να μη μείνει εργάτης, υπάλληλος, άνεργος που δε θα μπει στη συζήτηση».
Οι εργαζόμενοι άλλωστε έχουν μπροστά τους να αντιμετωπίσουν νέα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζουν, παρά τους ισχυρισμούς περί του αντιθέτου, κυβέρνηση, τρόικα και εργοδοσία μέτρα που θα χειροτερεύσουν τη ζωή της εργατικής τάξης. Και δεν είναι μόνο τα μνημόνια και η τρόικα, που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι, όπως επιδιώκουν να τους πείσουν πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες θέλουν να τους υποτάξουν στη δική τους στρατηγική, της λεγόμενης «κυβερνητικής εναλλαγής». Χρειάζεται να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στα μονοπώλια, στην τάξη των καπιταλιστών που διαφεντεύουν και εξουσιάζουν τη ζωή της εργατικής τάξης.
Στη γραμμή της αποτροπής των αντιλαϊκών μέτρων και των συνεπειών της κρίσης, να βαθύνουν την πάλη τους και να πορευτούν σε αγώνα για την ανατροπή της ίδιας της τάξης των κεφαλαιοκρατών, να συγκρουστούν με την εξουσία των μονοπωλίων. Μόνο έτσι η πάλη για την αποτροπή των μέτρων και της χειροτέρευσης της θέσης των εργαζομένων θα αποκτήσει στέρεη βάση, θα γίνει αποτελεσματική, θα δώσει διάρκεια, βάθος, προοπτική και άλλη ποιότητα στους αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος.
