Πολλή «σκόνη» συνεχίζει να σηκώνει η κυβέρνηση γύρω από το ζήτημα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Αξιοποιώντας το κλίμα της αβεβαιότητας, που συντηρείται από πολλές πλευρές, στρώνει το έδαφος για να γίνει αποδεκτή από το λαό η συμφωνία που παζαρεύει.
Τον ίδιο στόχο υπηρετούν και οι παρεμβάσεις εκπροσώπων επιχειρηματικών και τραπεζικών ομίλων, που ζητάνε «πάση θυσία» να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές. Χρεώνουν, μάλιστα, στην κυβέρνηση το ότι όσο καθυστερεί, τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση στην οικονομία, που κινδυνεύει να κυλήσει σε νέα ύφεση.
Μετά τους επιχειρηματίες του Τουρισμού, που για φέτος προβλέπουν απόκλιση από το στόχο των αφίξεων, ήρθαν το Σαββατοκύριακο οι τραπεζίτες. Με παρεμβάσεις τους μέσα από τον Τύπο, απαιτούν να προχωρήσει άμεσα η συμφωνία με τους δανειστές, προκειμένου να αποκατασταθεί η ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα και το κράτος.
Το σκηνικό είναι χιλιοπαιγμένο. Το έχει δει και στο παρελθόν ο λαός, πριν από κάθε αντιλαϊκή συμφωνία με την τρόικα, που τώρα μετονομάστηκε σε «θεσμούς»...
Στο «κάντε τώρα συμφωνία», η κυβέρνηση αντιτάσσει το επιχείρημα ότι διαπραγματεύεται με «κόκκινες γραμμές» και ότι, αν ο συμβιβασμός που θα καταληχθεί με τους δανειστές δεν είναι «έντιμος», θα προσφύγει με δημοψήφισμα στη «λαϊκή βούληση».
Οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης δεν υπηρετούν το λαϊκό συμφέρον. Στην καλύτερη περίπτωση, ισοδυναμούν με ψίχουλα και αλλάζουν διαρκώς προς το χειρότερο, ανάλογα με την πορεία της διαπραγμάτευσης.
Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση δεν έχει για «κόκκινη γραμμή» την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι στα χρόνια της κρίσης. Αντίθετα, ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις, υποσχόμενη τη «σταδιακή» αύξηση του κατώτατου μισθού και τη σταθεροποίηση των συντάξεων στα σημερινά άθλια επίπεδα.
Σήμερα, στην τελική ευθεία προς τη συμφωνία με τους δανειστές, οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό φαίνεται πως «πάνε περίπατο», η κυβέρνηση συζητάει ανοιχτά για παράταση του ΕΝΦΙΑ και μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις πάνω από τα 300 ευρώ, ενώ το υπόλοιπο Ασφαλιστικό και ο πυρήνας των εργασιακών παραπέμπονται για τον επόμενο γύρο της διαπραγμάτευσης.
Στο μεταξύ, πολλές από τις ανατροπές, που έχουν ψηφιστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, συνεχίζουν να ισχύουν κανονικά.
Με τα μπρος - πίσω και τη θολούρα που καλλιεργεί, με τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις που σερβίρει, η κυβέρνηση στρώνει το έδαφος, ώστε οτιδήποτε υπογράψει να το παρουσιάσει σαν το «μικρότερο κακό», για να το καταπιούν ευκολότερα οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Ηδη, για να δικαιολογήσει την «ελαστικότητα» στις «κόκκινες γραμμές» της, διαδίδει ότι το πρόγραμμά της είναι πρόγραμμα τετραετίας. Αρα, ακόμα κι αν η συμφωνία προσθέτει νέα βάρη στο λαό, αυτός θα πρέπει να λέει και «ευχαριστώ» που σώθηκε από τα χειρότερα και να περιμένει το τέλος της τετραετίας, για να κρίνει την κυβέρνηση για την πολιτική της!
Ακόμα κι αν η κυβέρνηση αποσπάσει κάποιες υποσχέσεις πάνω στις «κόκκινες γραμμές» της, η τάση μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, με νέες ανατροπές σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις και άλλα, δεν πρόκειται να αναστραφεί.
Τη συμφωνία που «ψήνεται» θα την πληρώσει ο λαός. Θα την υποδεχτούν μετά «βαΐων και κλάδων» αυτοί που θέλουν το λαό δεμένο χειροπόδαρα για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίσει μαζί τους. Τώρα πρέπει να οργανώσει την πάλη του για ανάκτηση των απωλειών, με την υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, κατάργηση του αντιλαϊκού πλαισίου, ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.
Οι «κόκκινες γραμμές»...
Λέει η κυβέρνηση: «Εχω κόκκινες γραμμές στη διαπραγμάτευση. Γι' αυτές με εξέλεξε κυβέρνηση ο λαός». Αμέσως μετά, όμως, λέει ότι, αν οι διαπραγματεύσεις οδηγηθούν σε σημείο που παραβιάζονται αυτές οι «κόκκινες γραμμές», τότε θα προσφύγει σε δημοψήφισμα, για να αποφασίσει ο λαός αν θα υπάρξει συμφωνία με αυτούς τους όρους ή όχι. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των «κόκκινων γραμμών» της κυβέρνησης, αυτό που προκύπτει είναι ότι τις επινόησε μόνο και μόνο για να κερδίσει τις εκλογές. Για να παραπλανηθεί, δηλαδή, ο κόσμος ότι υπάρχει δυνατότητα με άλλη κυβέρνηση να καταλήξει η διαπραγμάτευση σε αποτέλεσμα που συμφέρει το λαό. Τώρα που επιβεβαιώνεται ότι ούτε τα ψίχουλα που έταζε προεκλογικά δεν μπορεί να υλοποιήσει, το γυρνάει στο «τσάμικο» και λέει ότι πρέπει ο λαός να αποφασίσει για τη συμφωνία, υπό το βάρος των εκβιασμών που κορυφώνονται σε βάρος του απ' όλες τις μεριές. Τι επιβεβαιώνεται; Οτι η μοναδική «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνησης είναι το συμφέρον του κεφαλαίου. Και πως δε διστάζει να κάνει το λαό συνένοχο στην υλοποίηση μιας συμφωνίας που του φορτώνει νέα βάρη...
